Warrapa kreek/ tot waar de mangrovekanaaltjes en de Atlantische Oceaan elkaar ontmoeten

Onwaarschijnlijk mooi! En echte plantages! Schitterend! Topdagje! We worden met een busje opgehaald aan het Krasnapolski-hotel, een monument op zich. Binnenin het schitterend opgeknapte oude gebouw unieke surrealstische schilderijen van een plaatselijk kunstenaar. Héél mooi: van ver zijn het kleurrijke bewegende mensen en dieren, als je van dichtbij kijkt zie je enkel mooi ingekleurde vlakken.

We zijn met 11 + onze gids Errol die we vrijdag ontmoet hebben op de postboot en die niet mee kon. Nu dus wel. Er komt ons nog een 2de groep vervoegen samen met Yves, de jonge rasta-gids

van Awarradam. We rijden met ons busje de ons gekende waldbosbrug over. Ong. 2km lang en 77m hoog is ze. We stoppen even bij Peperpot aan het natuurpark en de oude koffie-loods die vanuit Bakki naar hier is verplaatst. Dan volgen we een mooie weg tot Alkmaar (langs hier zijn we nog niet gereden met de fiets) waar we een bootje nemen. Onze 1ste stop is Bakki waar ook de postboot weer aanlandt, dit keer volgeladen met wel zo'n 40 mensen. We krijgen een iets uitgebreider rondleiding en uitleg dit keer. Een voorbeeld: een opstandige negerslaaf werd geketend  aan de nek en 1 voet met een te kleine ketting zodat hij heel de tijd gebukt moest staan.
Kleine anekdote nog: neger-slavinnen moesten zich onopvallend en a-sexy kleden om de heer des huizes niet in verleiding te brengen. Wel naaiden zij motieven op hun kledij om zaken te insinueren waarbij doorgaans wel de heer maar niet de dame des huizes op de hoogte was. Zo betekende een glad lint of strik dat de slavin in kwestie iemand toebehoorde. Gekruld wilde zeggen: "Ik ben beschikbaar". Half gekruld betekende:  "Ik behoor iemand toe maar die is voor bepaalde of onbepaalde rijd afwezig, dus ben ik nu beschikbaar voor je".

We keren terug naar Alliance waar we deze maal wel uitstappen om de citrus-plantages te bezoeken met de tractor. Héél leuk ritje door de landerijen! We mogen zelf sinaasappelen en mandarijntjes plukken van de eigenaar.

Na de lekkere lokale lunch bij een plaatselijk gezin (we eten een bijzondere soep met ei en kip) stappen we terug in het bootje om zo via de steeds smaller wordende mangroves met werkelijk enorme uitlopende boomtakken, tot de Atlantische oceaan te varen. Een uniek zicht hoe die 2 in elkaar overvloeien! Nergens nog zulke schitterende mangroves gezien als hier. Met eromheen het oerwoud! Van die kleine rode krabbetjes, vogels, vlinders,... Dit is echt Suriname. Ook de kustregio zelf: je heb hier niet die prachtige witte bountystranden om te zonnen maar als men zegt dat dit het mooiste kustgebied


van de Caraïben is, dan is dat zeker niet gelogen.
Het is hier ruig en ongerept, afwisselend zand en grijze modder en heel veel soorten begroeing waar allerlei vogelsoorten zich thuis voelen.

Als we terugvaren spotten we ook nog een dode kaaiman (ik had er vrijdag met de postboot ook een levende gezien) en 1 dolfijn. Nog een stukje varen en dan een wandeling in de jungle waar we op een bepaald punt de restanten terugvinden van een oude suikerfabriek en enkele verroeste machine-onderdelen. Er staat ook nog een oude stoomketel waar de slaven aan werden vastgeketend om het riet tot vloeibaar suiker op te stoken.
Zo werden ze letterlijk "gaar" (verbrand)samen met het riet. Om gek van de worden! Vandaar komt het woord "halvergare"! Wij worden zelf ook stilaan gek want nergens nog zo veel muskieten gehad. En ze bijten! Niks geen spray helpt hiertegen. Tijdens het laatste stuk van de vaart wordt de lokale rhum bovengehaald, de "Borgu" en wie dit niet lust, krijgt een biertje of iets fris. We rijden nu terug met de bus, ditmaal via Mariënburg waar de gelijknamige rhum en de Borgu wordt gestookt, en Nieuw Amsterdam . Terug in paramaribo krijgen we nog een "Capoeëra"-optreden te zien (een soort religieuze dans). Het is al laat en de buschauffeur is op vraag van de gids zo vriendelijk een ommetje te maken en ons bij de B&B af te zetten.